NA KOŃCU TĘCZY.

TYTUŁ: Szukając Kopciuszka
TYTUŁ ORYGINALNY: Finding Cindrella
SERIA: Hopeless #2.5
AUTOR: Colleen Hoover
WYDAWNICTWO: Otwarte/ Moondrive
DATA WYDANIA: 04 lutego 2015
KATEGORIA: Literatura Młodzieżowa

Zawsze stąpałam twardo po ziemi, nigdy nie patrzyłam, czy szklanka jest do połowy pełna, czy pusta. Jestem jedną z tych osób, które są wdzięczne, że w ogóle mają szklankę

Daniel Wesley, niezaprzeczalnie najlepszy przyjaciel dobrze nam znanego Deana Holdera tym razem wkracza do akcji.


Daniel nie wierzy w miłość, nie wierzy w uczucie. Ale postanawia udawać. Postanawia udawać pewnego razu w schowku na szczotki. Żeby się przekonać jakie to uczucie.

Przesiadując w schowku na szczotki podczas jego okienka w planie wpada na niego pewna dziewczyna. Dosłownie wpada. Nie żeby mu to przeszkadzało. Fakt jest ciemno, nie wie kim jest, ale w końcu to dziewczyna. Zaczyna z nią rozmawiać, rozumie ją i czuję się tak jak ona. Jeszcze nigdy nikogo nie kochał i z nikim się nie kochał. Ona też. Dla nich zawsze wszystko było wyprane z emocji. Postanawiają sprawdzić jak to jest, postanawiają udawać. Po wszystkim Daniel wie, że wszystkie czułe słowa, które jej mówił mogłyby okazać się prawdą, ale również wie, że odtąd będzie ją spotykał tylko we wspomnieniach... Ale jednak wciąż szuka swojego kopciuszka, widzi ją w każdej dziewczynie, którą napotka na swojej drodze.
Do teraz nie mógł o niej zapomnieć.
Teraz. Teraz poznał Six. Nie musi już udawać. Wie, że może istnieć takie uczucie. Wie, bo zna ją niecałą dobę, a jeszcze nigdy nie czuł się tak przy dziewczynie. Czuł się sobą. Właśnie tak. Jednak ma nieodparte wrażenie, że skądś ją zna.

A więc tak: wszystko ładnie, pięknie, tylko czemu to musi być tak krótkie? Chcę więcej! Chcę więcej Six i Daniela! Chcę więcej Daniela i dziewczyny ze schowka na szczotki! Chcę ich wszystkich więcej, tak po prostu. Zakochałam się w Danielu. W jego charyzmie. Kolejna książkowa miłość. Tylko trochę jej mało. Moja Droga Pani Colleen Hoover czemu robisz to nam? Nam, czytelnikom bezpowrotnie zakochanym w Pani książkach, w historiach ich bohaterów? Czemu?! Ja się pytam czemu?! Mówiłam sobie: "okej, przeczytałam, to napiszę coś na LC.pl", ale jedyne co udało mi się napisać to: "O MÓJ CHOLERNY BOŻE. Resztę Wam powiem jak ochłonę."
Teraz już z lekka ochłonęłam, ale jak widać w dalszym ciągu to co piszę nie ma kompletnego sensu, więc potrzebuję jeszcze trochę czasu. Tak przynajmniej myślę. Tak. Na pewno myślę, że to co piszę jest beznadziejne. Ale w końcu beznadzieja rządzi, prawda?

Sam pomysł książki dla niektórych może się wydawać absurdalny, no bo przecież opowiada o chłopaku, który był zafascynowany przypadkowym seksem w składziku na miotły z przypadkową dziewczyną, o której nawet nie miał pojęcia jak ma na imię, nie wspominając już o wyglądzie. Jednak sposób pisania pani Colleen nie pozwala nam myśleć o tym. Przecież gdyby nie ten fragment, nie powstałaby ta historia, a tego to bym nie wybaczyła.

Powracając do Pani Colleen. Na początku ebook'a mogliśmy znaleźć kilka słów do fanów od niej samej. Dzięki temu małemu wstępowi autorka utwierdziła mnie w stwierdzeniu, że bezpowrotnie jest i będzie moją ulubioną. Pokazała nam, że marzenia nie zawsze muszą nimi pozostać. Pokazała, że one mogą się stać naszą rzeczywistością, tylko musimy się o nie troszeczkę postarać.

TYTUŁ: Baśniarz
TYTUŁ ORYGINAŁU: Der Märchenerzähler
AUTOR: Antonia Michaelis
WYDAWNICTWO: Dreams
KATEGORIA: Literatura Młodzieżowa
STRONY: 398
DATA WYDANIA: 5 lipca 2012

Oni wszyscy byli tylko aktorami grającymi w szkole swoje role. Rolę handlarza narkotykami. Rolę grzecznej dziewczynki. A on? On też grał tylko jakąś rolę... Ale niektóre role były bardziej niebezpieczne.

BAŚNIARZU, MÓJ BAŚNIARZU, CZEMU WSZYSTKO CO PIĘKNE MUSI BOLEĆ?

Anna nigdy nie zwracała większej uwagi na Abla Tannateka, polskiego handlarza pasmanterią. Aż do momentu gdy w swojej klasie maturalnej znalazła maskotkę. Maskotkę jak się później w końcu okazało jego młodszej siostry. Anna zaczęła się interesować tym co kryje się pod maską chłopaka, który jak zwykle opierał się o stojaki od rowerów (te na samym końcu, dla woli ścisłości) z rękami w kieszeniach swojej kurtki wojskowej, czarnej czapce, słuchawkami od walkmana w uszach i zawsze patrzącym w dal, pustym wzrokiem swoich lodowatych oczu. Czy on ma jakieś uczucia? Zaczęła interesować się Anna. I tak pojechała za nim, a w raz z tą przejażdżką rozpoczęła podróż do krainy Małej Księżniczki. Do świata, który Abel stworzył niczym baśniarz. Wkrótce się przekonała jak cienka granica może istnieć pomiędzy fikcją, a rzeczywistością.

-Ja... ja musiałam się przysłuchiwać. Rozumiesz? Ja... to cudowna historia. Skąd ty bierzesz te wszystkie słowa? Te wszystkie obrazy?-Z prawdziwego życia-odparł. Oprócz niego nic więcej się nie ma...

Baśniarz jest książką na pozór spokojną, ale jak już cię zaskoczy, miażdży całą siłą. Zaskakuje emocjami: śmiejesz, denerwujesz się by na końcu i tak płakać. Mówi się, że kobiety kochają słowa. Po tej lekturze te powiedzenie nabrało dla mnie nowego znaczenia. Każda z nas- kobiet w swoim życiu chciałaby znaleźć swojego baśniarza, kogoś kogo będzie kochała i słuchała z podziwem, kogoś kogo historie będzie chciała słuchać godzinami, a jego głosu nigdy nie będzie dość. Anna znalazła kogoś takiego. Był to na pozór zwykły handlarz narkotyków, ale to co kryło się w środku było czymś więcej. Pod tą pokrywą lodu, znajdowało się najprawdziwsze serce, które też coś czuło, które martwiło jak się później okazało o przyszłość swojej małej siostrzyczki Michi i jej diamentowego serca. To on opowiadał jej baśnie, baśnie które zakrywały małej wgląd na okrutną rzeczywistość. Anna też zaczęła ich słuchać, wyczekiwała z utęsknieniem momentu, w którym on zaszczyci je fragmentem baśni. Baśni, którą zaczął i musi skończyć sam. Ale czy one nie przysłaniały również reali świata Annie? Czy ona nie odkryje zbyt późno prawdy? Prawdy, która może zniszczyć wszystko...

Czytając raz po raz tą recenzję wydaje mi się, że czegoś w niej brakuje. Zastanawiam się co mogę napisać, ale nic nie jest dobre by opisać to co zrobiła pani Antonia. Więź jaką stworzyła pomiędzy Ablem, a Michi mających tylko siebie była piękna, lecz jednocześnie przerażająca. Pokazuje jak wiele jesteśmy w stanie zrobić dla kogoś, kto zajmuje ważne miejsce w naszym sercu. Czytając historię baśniarza sama czułam się jej uczestnikiem, sama ledwo co zauważałam tą cienką linię oddzielającą prawdę od fikcji.

(…) Jest coś, o czym powinnaś wiedzieć. Twoje serce, Mała Królowo… To nie jest takie zwykłe serce. Twoje serce to diament, czysty, biały, wielki i cenny jak żaden inny. Gdyby się go wyjęło z twojej piersi, to zaczęłoby migotać i błyszczeć tak jasno jak słońce.”

Co teraz zrobię? Mogę wam, moi drodzy czytelnicy powiedzieć co się stało z Anną, Michi, Ablem i ich baśnią. Ale to nie sposób, wy musicie tą historię przeżyć sami.  Nie chcę wam odebrać przyjemności czerpanej z tej książki.Ja nie jestem waszym baśniarzem, to nie ja opowiadam tą historię, więc na tym skończę.

DO WIDZENIA! 

Pierwszą pozycją jest cykl Flawia de Luce, którego jeszcze nie czytałam, ale który chodzi za mną od jakiegoś czasu. Gdy pomyślałam o zrobieniu tego posta, ta książka wpadła mi pierwsza na myśl.












          

Oczywiście ten post nie miałby sensu, gdybym nie dodała do niego mojej jakże ukochanej trylogii Dotyku Julii, której okładki są przecudowne. Ukazują przemianę Julii na przestrzeni tych książek i do tego na każdej jest jej upragniony biały ptak ze złotymi prążkami na głowie... mhmm ;)


Kolejną pozycją jest Tajemnica Diabelskiego Kręgu pani Anny Kańtoch. Książki nie czytałam, aczkolwiek kiedy zobaczyłam ją na sklepowej półce od razu się zakochałam, a po przeczytaniu opisu już wiedziałam, że muszę ją mieć ;) Lektura czeka na mnie dzielnie już od 5 miesięcy na półeczce i pewnie jeszcze sobie trochę poczeka ;)









Księga rzeczy utraconych oczarowała mnie swoją okładką. Po raz pierwszy zobaczyłam ją jakiś rok temu na instagramie i od tej pory uparcie jej szukam, jak można się domyślić- efektów żadnych. Jeśli macie namiary kto posiada tą książkę, a nie jest nią już zainteresowany, błagam was- piszcie ;)








Musiałam ją tu dodać. Hopeless, Hopeless i jeszcze raz Hopeless! Mimo, że zbytnio nie przepadam, gdy na okładkach znajdują się twarze bohaterów, tak tą kocham. Do tego historia Sky i Holdera, którą jeśli czytaliście recenzję wiecie, że miłuje. Myślę, że moje kontakty z tą książką można już zaliczyć pod pornografię książkową. Kocham ją dotykać, w każdej wolnej chwili trzymam ją w ręce, przytulam, a nawet z nią zasypiam! Teraz rozpaczam, gdyż książkę wypożyczyłam mojej koleżance :(







Eleanor & Park, która dziś do mnie w końcu przyszła też znajduję się na tej liście! Okładka jest prosta, idealnie ukazuje relacje łączące Eleanor (A raczej Eleonorę, jeśli brać pod uwagę polską wersję;) i Parka, muzykę, która ich właściwie połączyła. Powiem krótko: kocham. A do tego jest już w polskiej wersji :)
I gdy przeczytam ją ponownie możecie spodziewać się recenzji ;)
Aha... bym zapomniała! Wciąż rozpaczam, że nie ma wersji fanowskiej w sprzedaży i zazdroszczę wydawnictwu, że ją posiada!










Książki z serii Angielski Ogród wydawnictwa Świat Książki rozkochały mnie w sobie. Jest to klasyka, którą pragnę przeczytać. Na mojej półeczce nie posiadam niestety żadnej książki z tej serii, ale zmieni się to na pewno, a jeśli będe kupować to z pewnością w tym cudownym, lekkim,  kwiatowym wydaniu ;)


Cyrk Nocy, który również dzisiaj do mnie przyszedł ;) Już teraz mogę powiedzieć, że jest to książka, którą mogę dotykać cały czas ;) Ma bardzo miłą fakturę w dotyku, w miejscu gdzie znajduję się cyrk są liczne wypukłości, a do tego bok i środek okładki... KOCHAM!











Przedostatnią pozycją jest książka Troje, która również dzisiaj mnie odwiedziła ;) Okładka może wydawać się zwyczajna, ale na żywo robi na prawdę niezłe wrażenie. Ją też będę uwielbiała dotykać :) To minimalizm tej książki przykuł moją uwagę. Jej kolorem przewodnim jest czarny- całe boki, przód i tył książki. Przód okładki jak widać zawiera dodatkowo czerwone elementy, które są śliskie (:D) oraz biały tytuł książki. W czerwonych szramach znajdują się dzieci. Jest ich troje.







Ostatnimi okładkami, które lubię są okładki książek Johna Greena. Wiem, że nie cieszą się one u nas zbytnio popularnością, ale jest coś w nich co każe wziąć je w swoje ręce ;)


Oczywiście okładek książek, które mają coś w sobie jest więcej, lecz nie sposób wymienić wszystkie ;) A wy macie swoje typy?

TYTUŁ: Mów
TYTUŁ ORYGINAŁU: Speak
AUTOR: Laurie Halse Anderson
WYDAWNICTWO: Media Rodzina
KATEGORIA: Literatura Młodzieżowa
DATA WYDANIA: Kwiecień 2006
STRONY: 200

Lepiej się nie odzywać. Zamknąć buzię, stulić pysk, ani mru-mru. Całe to gadanie w telewizji o sztuce porozumiewania się i wyrażaniu uczuć to bujda. Nikogo tak naprawdę nie obchodzi, co masz do powiedzenia. 

Wcześniej Melinda była wesoła, towarzyska i pogodna. Teraz jest szkolnym wyrzutkiem. I doskonale o tym wie. Doprowadziła do tego na imprezie w zeszłe lato. Zadzwoniła na policję. Miała swoje powody. Nikt o nich nie wie. Każdy ją znienawidził. Znajomi, nieznajomi. Nawet jej najlepsze przyjaciółki. Melinda chowa się w swój wewnętrzny świat, gdzie może uciec przed tym wszystkim, kłamstwami, dwulicowością. Jednak to wszystko widać wyraźniej, gdy milczy. Z dnia na dzień coraz bardziej. Jej własny świat wydaje się jej coraz bardziej przerażający, przypomina koszmary zeszłego lata. Postanawia podjąć decyzję o ujawnieniu prawdy. Czy uda jej się? Czy dopadną ją zmory przeszłości?

 Nic nie jest cichsze niż śnieg. Niebo wrzeszczy, chcąc wydać go na świat, setka zjaw zwiastujących śmierć ulatuje na skraju zamieci. Lecz gdy śnieg przykrywa ziemię, cichnie ona jak moje serce.

Jest to książka, po którą sięgnęłam z półki mojej szkolnej biblioteki. Porusza tematy, o których nie jest łatwo mówić. Opowiada o odrzuceniu, odmienności, problemach dotyczących dzisiejszej młodzieży. Czytając z początku tak naprawdę nie wiemy co takiego zrobiła Melinda. Dopiero zagłębiając się w treść książki dowiadujemy się co "TO" oznacza, jaką tragedię przeżyła nasza bohaterka na imprezie, która przecież miała być taka wspaniała.

Melinda stwierdziła, że jak Picasso przechodzi różne okresy.  Podzieliła je na cztery, w których tworzy całoroczną pracę z plastyki. Pierwszy był okresem zagubienia, kiedy bohaterka nie bardzo wiedziała, na czym właściwie polega jej zadanie. Kolejny- okres spazmatyczny, gdyż za żadne skarby nie mogła narysować drzewa jak należy. Martwy okres, kiedy wszystkie jej drzewa, wyglądały jakby padły ofiarą pożaru lasu albo zarazy. I ostatni okres, bez nazwy. Był na pewno lepszy niż wszystkie wzięte razem. To w nim wykonała swoją pracę jak należy oraz odnalazła siebie, zaczynała wracać powolutku do normalności. Można powiedzieć, że lekcje plastyki z panem Freemanem były swego rodzaju terapią dla Mel.

Lektura nie zachwyciła mnie jakoś specjalnie, była po prostu dobra. Jednak książkę polecam przeczytać ze względu na temat poruszany w niej, możemy wcielić się w umysł osoby po przeżyciach i zobaczyć jak to jest.

TYTUŁ: Losing Hope
AUTOR: Colleen Hoover
CYKL: Hopeless #2
WYDAWNICTWO: Otwarte/ Moondrive
STRONY: 355
KATEGORIA: Literatura Młodzieżowa, New Adult
DATA WYDANIA: 04 lutego 2015

Patrzymy sobie długo w oczy, a potem ona całkowicie pochłania mnie, a ja ją, i nie wiem już, gdzie kończy się moja miłość, a zaczyna jej.

 Z tym pytaniem przez wiele lat zmagał się Dean Holder. To właśnie on zawiódł swoją przyjaciółkę Hope w dzieciństwie. Czuł się winny, był tym faktem zrozpaczony,  widział ją już w każdej dziewczynie. Jego życie przygasło wraz z utratą Hope, mimo tak młodego wieku. Zupełną radość straciło, gdy jego siostra popełniła samobójstwo. Zaczął się zastanawiać gdzie popełnił błąd, czy naprawdę jest taki beznadziejny. Wyjechał z miasta i wrócił po roku. To właśnie wtedy ją zobaczył. Jego serce przestało bić, czas zatrzymał się w miejscu, świat zatrzymał się w miejscu. Poznał jej oczy. Poznał jej nos, twarz, usta, włosy. Był pewien, że to ona, lecz ona go nie pamiętała...

Wydawało mi się, że wszyscy byliśmy załamani po zniknięciu Hope. Wszyscy odczuliśmy to jako tragedię, ale nie sposób tego porównać z tym, co zrobiłaś mamie. Jest tak totalnie zdruzgotana, że powinniśmy na nowo stworzyć definicję tego słowa. Należałoby go używać wyłącznie w takich sytuacjach. To absurdalne, że ludzie opisują za jego pomocą coś innego niż to, co czuje matka po stracie dziecka. To naprawdę jedyna sytuacja, w której słowo ‘zdruzgotanie’ oddaje cały ogrom uczuć.

 Przyszłość dla mnie nie istniała. Dopiero będąc ze Sky, zacząłem myśleć o tym, co stanie się jutro, pojutrze, za rok czy w odległej przyszłości. Potrzebuję tego teraz. Boję się, że jeśli nie wezmę jej w ramiona, znowu zacznę patrzeć za siebie i przeszłość całkowicie mnie pochłonie.

W tej części poznajemy całą historię z perspektywy Holdera. Dowiadujemy się o faktach zawartych przed akcją toczoną w "Hopeless", w jej trakcie jak i chwilę po. Ta część bardziej chwyciła mnie za serce. Wywołała u mnie ogrom łez. Duży wkład w to miały listy Holdera do Less, które można nazwać jego pamiętnikiem. "Hopeless" nie istnieje bez "Losing Hope", a "Losing Hope" bez "Hopeless". Znając tylko jedną znamy tylko część historii. One uzupełniają się na wzajem. Pierwsza część pokazuję nam siłę przebaczenia, natomiast druga siłę, którą posiada nadzieja. Czytając "Losing Hope" poznajemy dopiero cały ogrom przeżyć Sky i Holdera. Jak już wspominałam w recenzji pierwszej części, ich historii się nie śledzi, ją przeżywa się z nimi. Nie wiem co mogę jeszcze o niej napisać, nie ma na to wystarczającej liczby słów. Książka wniosła wiele do mojego życia, mam nadzieję, że do waszego również wniesie. Wierzę, że dzięki niej odnajdziecie nadzieję, mimo wielu przeciwności losu.

TYTUŁ: HOPELESS
AUTOR: Colleen Hoover
WYDAWNICTWO: Otwarte
STRONY:  379
KATEGORIA: Literatura Młodzieżowa, New Adult
DATA WYDANIA: 16 czerwca 2014
"Jedną z rzeczy, za które kocham książki, jest to, że dzieli się w nich ludzkie losy na rozdziały. To niesamowite, ponieważ nie można tego zrobić w prawdziwym życiu. Nie możesz skończyć rozdziału, potem opuścić wydarzenie, którego nie chcesz przeżywać, i otworzyć na rozdziale, który lepiej pasuje do twojego nastroju. Życia nie można podzielić na rozdziały, tylko co najwyżej na minuty. Wydarzenia z twojego życia są zaklęte w kolejnych minutach. Nie ma tu pustych kartek ani końców rozdziałów. Niezależnie od tego, co się dzieje, życie toczy się dalej, czy ci się to podoba, czy nie, i nigdy nie możesz pozwolić sobie na to, żeby się zatrzymać i po prostu złapać oddech."


Sky jest siedemnastolatką, która nie ma zbytniego kontaktu ze zdobyczami techniki dzisiejszych czasów. Jej mama jest temu przeciwna. Szkołom publicznym też, uczy się w domu. W ostatniej klasie buntuje się i idzie do szkoły. Jej najlepsza przyjaciółka Six nie ma tam najlepszej opinii, więc można się domyślić, że ona też. W dodatku jest z tym wszystkim sama, gdyż Six wyjeżdża na wymianę. Poznaje Deana Holdera. Jest to pierwszy chłopak, który wzbudza w niej emocje jakich nigdy w życiu nie zaznała. W szkole dorównuje jej złą reputacją. Chłopak fascynuje ją, ale jednocześnie boi się go. Boi się również wspomnień, które w niej przy nim ożywają, których wolałaby nie pamiętać. Sky wie, że ta znajomość nie jest dobra, chcę się odejść od niego jak najdalej ,bo wie, że on oznacza tylko jedno: kłopoty. Holder chce wiedzieć więcej, o niej, o jej życiu teraz i przedtem. Przy nim Sky dowiaduje się, że prawda nie zawsze jest taka na jaką wygląda. Od momentu poznania Deana jej życie się nieodwracalnie zmienia...

[..] Niebo jest zawsze piękne. Nawet wtedy, gdy jest pochmurno czy deszczowo. To moja ulubiona rzecz na całym świecie, bo wiem, że nawet, jeśli kiedyś się zgubię, będę samotny, albo przerażony, ono i tak zawsze będzie nade mną. I tak będzie piękne.

Hopeless jest książką, którą się czuje, przeżywa jakby było się uczestnikiem akcji lub co najmniej znało się bohatera. Wciąga cię w swój świat i nawet nie zdajesz sobie sprawy, że to koniec, ba! Nawet nie chcesz żeby to był koniec. Zżywasz się z bohaterami, płaczesz, śmiejesz się, złościsz czy pozostajesz obojętny razem z nimi. Jest to książka pełna emocji, ma duszę. Nie wiem, co mogę jeszcze o niej wam powiedzieć, więc po prostu powiem: jest beznadziejna.
 

TYTUŁ: Ja, anielica
CYKL: Wiktoria Biankowska #2
AUTOR: Katarzyna Berenika Miszczuk
WYDAWNICTWO: W.A.B
KATEGORIA: Fantastyka
STRONY: 384
DATA WYDANIA: 28 września 2011

Zdruzgotane spojrzenie Szatana łatwo było zinterpretować. Osobiście odczytałam je jako: „Ponownie jakiś śmiertelnik poważył się sięgnąć po zakazany owoc znajdujący się pod moją opieką przez tyle tysięcy lat!”.Oczywiście można było też zinterpretować to w prostszy sposób jako: „Co?! Znowu?!”.Wiedziałam, że się ucieszy.


W drugiej części dobrze nam znany, niezwykle przystojny i seksowny diabeł Beleth postanawia ponownie odzyskać Wiktorię. Jak można się domyślić udaje mu się to. Można się również domyślić, że sprowadził ją do piekła nie tylko z powodu tęsknoty za swą ukochaną. W rolę wchodzą anioły, a dokładnie skrzydła, które są potrzebne jemu oraz jego piekielnemu (o, ironio) przyjacielowi Azazelowi. Czy będzie to bezpieczne, moi czytelnicy? W grę wchodzi również tajemniczy, podejrzany anioł Mormoni, który zaczął się interesować naszą bohaterką. On w nikim nie budzi podejrzeń, w końcu to anioł, lecz Wiktoria wie- anioły nie zawsze są takie jak je piszą. Mormoni daję propozycję Wiktorii. Ona ją odrzuca. Piotr przyjmuję tą samą propozycję. Miał swoje powody. Ona dołącza do Piotrka podczas wykonywania owego zadania. Podczas wizyty w niebie spotyka swoich rodziców. Dostaję propozycję od Archanioła Gabriela. Wkrótce dochodzi również gniew nieba. Wszystko to co się dzieje budzi w  niej burzę emocji. Czy uda jej się?  Czy Wiktoria ulegnie pociągającemu Belethowi? Czy miłość do Piotrka starczy by być razem? Czy Wiktoria tym razem uratuje świat, zamiast go zniszczyć? Przeczytaj, a się dowiesz. Ja ci tego nie zdradzę...

Krótkim korytarzem doszliśmy do kolejnych niepozornych drzwi. Na pierwszy rzut oka wyglądały na pomalowaną na biało sklejkę. Jedynym dziwnym akcentem była przyklejona do nich żaróweczka.- Najpierw odbędzie się kontrola- wyjaśnił mi Beleth.- Musisz stworzyć sobie medalik albo krzyżyk i stanąć naprzeciw czerwonej lampki. To coś jak bilet wstępu. Gdy zmieni kolor, będziesz mogła wejść.Machnął dłonią, a na jego szyi pojawił sie drobny złoty krzyżyk. Beleth stanął przed drzwiami, żeby pokazać mi, jak to działa. Żarówka zaświeciła się na zielono.Za jego przykładem stworzyłam mały medalik z Matką Boską. Lampka zazieleniła się.Azazel stanął przed drzwiami i zadowolony z siebie wypiął pierś, na której błyszczał olbrzymi, ciężki, srebrny krucyfiks na grubym łańcuchu.-Ja mam miesięczny- puścił do mnie oko.

To było już moje drugie spotkanie z Wiktorią i jak zawsze jestem nią zachwycona. Jej temperamentem, zawziętością i nadzieją. Zarówno jak w pierwszej części pani Kasia potrafiła mnie rozbawić przekomicznymi dialogami pomiędzy bohaterami książki. W pierwszej części bardziej przemawiał do mnie Beleth i nie mogłam sobie wyobrazić jak Wiktoria może chcieć być z Piotrkiem, było to dla mnie co najmniej dildoniczne. W anielicy zaczęłam być taka jak Wiktoria: niezdecydowana. Fakt, faktem diabeł nie stracił u mnie ani grama swojej świętości (cóż za ironia losu), lecz Piotrek zaczął mieć w sobie to "coś". Mam nadzieje, że zarówno mój jak i Wiktorii dylemat rozwiąże się w ostatniej części. Końca książki spodziewałam się troszkę innego, ale cóż życie zaskakuje nas na każdym kroku ;)

 Niemniej jednak książka podobała mi się bardzo. Jest lekka, nie wymaga od czytelnika bogatego zasobu słownictwa oraz nie zajmuje dużo czasu. Powiem krótko, ale konkretnie: Polecam ;) Polecam dla każdego na dni lepsze lub te gorsze. Być może właśnie ta książka przyniesie ci coś miłego w ciągu dnia.

Teraz czas zacząć zabierać się za ostatnią część, ciekawe co ona dla nas szykuje :) P.S. Autorka ma w planach wydanie czwartej części, lecz seria nie jest zbytnio popularna. Proszę wszystkich o promowanie książki w każdy możliwy sposób. Z góry dziękuje!

Na pierwszy rzut trafia znany wszystkim Twitter z logiem tego przesłodkiego ptaszka. Przypisane do niego pytanie to: Twoja ulubiona krotka książka.
Z tym Tagiem miałam lekki problem, bo z reguły nie czytam książek, które mają mniej niż 300 stron. Jednak po przejrzeniu mojej listy znalazło się parę pozycji m. in, Zapałka na zakręcie, Julia. Trzy tajemnice czy W pogoni za marzeniem. Są to książki, które lubie. Szczególny sentyment mam do Zapałki pani Siesickiej, którą polecił mi kiedyś tata i którą do tej pory miło wspominam, jednak ostatecznie wybrałam Wszystko co wiem o miłości autorki Kate Le Vann, która w moich rękach znalazła się przypadkowo, a mimo to poruszyła moje serce. Mimo tego, iż była krótka beczałam na niej przez cały koniec. Historia bardzo wzruszająca i jak najbardziej warta swojej uwagi, mimo tytułu, który jest banalny i niezbyt zachęcający, ale cóż, nie zawsze warto oceniać książkę po tytule ;)


Kolejnym równie popularnym portalem jest Facebook, czyli książka, którą każdy czytał i poczułeś presję by też ją przeczytać. Taką książką bezkonkurencyjnie i z pewnością była Gwiazd Naszych Wina pana Zielonego ;) To była pierwsza książka, która przyszła mi na myśl. Była dosłownie wszędzie. Gdzie się nie weszło wszędzie było: Okay? Okay. Pomyślałam sobie: Kurde, o co w tym wszystkim chodzi? Powoli zaczynała ona mnie już trochę irytować tą wszędobytnością (Tak, nowe słowo do słownika ;) i powiedziałam sobie: Nie! Będę inna niż wszyscy i nie będę jej czytać. W końcu moja przyjaciółka ją kupiła, a ja.... no cóż mam małą słabość co do książek i... tak jakby ją przeczytałam. Nie ważne, że czytając ją co chwilę się zatrzymywałam, żeby zatrzymać wodospad moich łez :')

Teraz czas na Tumblra, którego nie posiadam, ale którego lubię od czasu do czasu przeglądać.Do niego zostało przypisane: książka, którą przeczytałeś, zanim to było popularne. Myślę, że taką książką jest Love, Rosie. Czytałam ją na ebooku jeszcze ze starym tytułem, a mianowicie Na końcu tęczy ;) Książka jest prze- prze- przewspaniała! Pokazuje nam jak wiele może znaczyć od naszych decyzji i od czasu w jakim je podejmujemy. Mówi
nam, że warto wyrażać nasze uczucia,to co czujemy do innych, bo być może to uczucie jest odwzajemnione. 


Nadszedł czas na mój ukochany Instagram, czyli książka, która była tak ładna, że musiałeś zrobić jej zdjęcie. Tu miałam nie lada wyzwanie, gdyż kocham książki i na każdym kroku je wącham i robię im zdjęcia... Taki mały fetysz (Ale wszystko inne jest ze mną okej, żeby nie było). Ostatecznie wybrałam serię Dotyku Julii, której jestem wierną fanką (Team Warner, chociaż Kenjim nie pogardzę :) i której okładka jest mega-super-wspaniale-nieziemsko-piękna. 




YouTube, czyli książka, której ekranizację chciałbyś zobaczyć. Tu ponownie mogłabym wybrać Dotyk Julii, ale też milion innych książek. Są to m. in. Zapomniane, Tatuaż z lilią, Nieziemska, Dotyk Gwen Frost, Morze Spokoju, Urodzona o północy, Eleanor & Park, Blask, Dziesięć płytkich oddechów, Wybrani (Bo proszę was, ten serial, który ostatnio wyszedł załamał mnie), Ja,Diablica, Hopeless, Powód by oddychać i... mogłabym wymieniać tak bez końca ;) Jednak zawsze przy ekranizacji książki boję się co z tego może wyjść, bo często nie wychodzi to zbyt fajnie jak np. z książką Jutro. Kocham całą tą serię(to dzięki niej będę potrafiła zrobić bombę z saletry w razie niebezpieczeństwa:) i oglądając film straaaasznie się zawiodłam, wszystko było sztuczne i nie, po prostu nie. 


Goodreads, czyli nasze polskie Lubimyczytać.pl z pytaniem: książka, którą polecasz wszystkim. Książką, którą z pewnością polecam jest... Uwaga.... Przygotujcie się na to...*werble*
.
.
.
.
 Love, Rosie!!! Łuhuu! Mam na jej punkcie niesamowitą obsesje i nie wytrzymałabym gdybym tego nie napisała, przepraszam :D Jako, że ta książka już się tu znajduje i bez przerwy o niej ględzę, polecam wam jeszcze: wcześniej wspominaną trylogię Dotyku Julii oraz Serię Jutro, trylogię Wodospadów Cienia, moje kochane Eleanor & Park (Wkrótce w Polsce, jeeej!), trylogię czasu, książki z serii Anielska, seria Dotyku Gwen Frost, Morze Spokoju, Dziesięć płytkich oddechów, Worth the fight, The Vincent boys, Seria Oddechy , Porzuceni czy książki z cyklu More. Książek jest tyle, bo jak tu ich nie kochać? Jak tu wybrać jedną jedyną? To jest zbyt trudne zadanie, przynajmniej dla mnie.  Myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie ;) 

W tym tagu było również MySpace z książka, którą nie pamiętasz, czy ci się podobała, czy nie. Ja niestety na to nie odpowiedziałam, gdyż zawsze pamiętam czy lektura mi się spodobała, bądź nie. 

Na razie żegnam, moi drodzy czytelnicy!  Jednocześnie proszę was: życzcie mi zdrowia! W piątek jadę na XXXI Szałamaję, a choroba wciąż nie chce się ode mnie odczepić. Także moi kochani:

 Na początek chciałabym przeprosić za długą nieobecność. Nie miałam na czym wstawiać posty, a mój  kochany i jakże najwspanialszy laptop musiał odbyć sobie urlop i udał się na gwarancję. To szczęście gdy po niecałym miesiącu użytkowania się psuje... taaak, zdecydowanie to kocham.
  Jeżeli chodzi o ten miesiąc, książek przeczytałam zdecydowanie mniej, miałam jakieś humory i byłam straasznie niezdecydowana, bo zabierałam się za 5 książek na raz i żadnej w pełni nie skończyłam. Powody są proste: 1)wkurzająca treść, bohaterzy, 2)bo tak, 3)spodobała mi się w tym momencie inna książka. Tak, bywam czasami skomplikowana ;) W tym miesiącu zdecydowanie częściej miałam styczność z książkami na ebooku, laptopie czy telefonie, bądź innym urządzeniu elektrycznym ;)