Archive for 2015

Home Archive for 2015

TYTUŁ: Szklany tron

TYTUŁ ORYGINAŁU: Throne of glass

AUTOR: Sarah J. Maas

WYDAWNICTWO: Uroboros

KATEGORIA: Fantastyka, Sci-fi

STRONY: 512

PREMIERA: 25 czerwca 2013

Światło i mrok. Życie i śmierć. Gdzie jest moje miejsce?

Drogi Czytelniku, wyobraź sobie, że zostałeś skazany na dożywotnią niewolniczą pracę w kopalni soli Endovier, miejscu, gdzie nikt nie chciałby trafić za żadne skarby i to właśnie do Ciebie przychodzi następca tronu, syn króla, który cię w to wszystko wciągnął, z propozycją byś została jego obrończynią, a po odbyciu służby ty będziesz wolna. Warunek jest jeden: musisz wygrać turniej.

Taką decyzję musi właśnie podjąć Celaena Sardotien- największa zabójczyni Adarlanu. A co ty byś zrobił?

Sukcesem jest pisanie tak, by później czytelnik mógł zobrazować to co autor tekstu miał na myśli, a jeszcze wspanialsze jest to, że każdy widzi wszystko inaczej , na tym polega całe piękno czytania. Sarah J. Maas właśnie tego dokonała. Mogłam sobie od razu wyobrazić sytuacje, która miała miejsce w czytanym przeze mnie fragmencie. Jest to dla mnie bardzo ważne, gdyż od razu wiadomo mi, że autor ma w sobie to coś.

-Masz straszne blizny-rzekł cicho.

Zabójczyni oparła dłoń na biodrze i podeszła do drzwi garderoby.

-Wszyscy nosimy blizny, Dorian. Jedyna różnica polega na tym, że moje są bardziej widoczne od innych.

Oczywiście książka jest przypisana do kategorii fantastyki, więc coś musi to oznaczać. Przecież nie sprawiłaby to zwykła Zabójczyni, która musi stanąć w turnieju w walce o wolność. No właśnie. W zamku zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a Celaena znajduję grób królowej Eleny- jedynej Fae, której to się udało. Jaki to ma związek? Czy dawno zakazana magia naprawdę wygasła? A co z tym mają wspólnego tajemnicze zabójstwa?

Klimat książki. O tak, zdecydowanie jest mega plusem w tej lekturze. Walki o władzę, znudzona szlachta wykorzystująca ludzi do rozrywki i kobiety w pięknych sukniach. Kocham książki, gdzie możemy znaleźć się w świecie o kilka setek lat starszym, przyjrzeć się życiu osób w nim mieszkającym i odłączyć się od techniki dzisiejszych czasów, która w większości książek jest spotykana. Powieści osadzone w realiach średniowiecza ostatnio cieszą się u nas powodzeniem. Jednak autorka zderzyła czasy współczesne oraz te wcześniej wspominane. W lekturze można spotkać tutaj na przykład żelki, czy Celaenę grającą w bilarda oraz szklany zamek- czyli rzeczy kompletnie nie kojarzące nam się z tym okresem czasu. Połączenie wyszło dobrze i nie było w tym nic tandetnego. W książce spotkamy się również z rozterkami miłosnymi. Książka na szczęście nie wprowadzała mnie w torsje z powodu wątku miłosnego(chciałam odpocząć od takiego typu książek;) - był lekki, a jego brak nie wprowadziłby znacznych zmian w książce.

Przecież biblioteki kryły mnóstwo pomysłów, a nowe pomysły stanowiły najgroźniejszą, najbardziej niebezpieczną broń świata!

Moją uwagę również zwrócił fakt, iż książka pisana jest w narracji trzecioosobowej, co
w tym przypadku było doskonałym rozegraniem. Sądzę, że gdyby została ona poprowadzona w pierwszoosobowej narracji nie miałaby już takiego efektu, a mimo tego, że uwielbiam Celaenę za jej charakter i to wszystko, to i tak nie miałam ochoty czytać tylko i wyłącznie myśli głównej bohaterki. Dzięki temu możemy przyjrzeć się sytuacji z boku oraz poznać myśli innych bohaterów owej lektury.

Swoją drogą postacie w książce są moim zdaniem wykreowane bardzo dobrze. Celaena mimo tego, iż jest młoda przeszła niewyobrażalnie dużo. Ma silny i zarysowany charakter, przedstawiana jako ta odważna, niezależna, lecz autorka nie zapomniała o tym, że jest kobietą, a nie maszyną do zabijania wypraną z emocji. To właśnie mi się tutaj podobało. Ciekawą postacią wydawał mi się książę Dorian, który z początku mógł uchodzić za nadęte książątko, któremu musi iść wszystko po jego myśli. Im bardziej zagłębiamy się w książkę, tym bardziej przekonujemy się, że tak nie jest. Ostatecznie Dorian z postaci, której nie lubiłam stał się tą ciekawszą. Znajdziemy tu również wiele negatywnych postaci takich jak przykładowo król- ojciec Doriana. A to ci dopiero szumowina! Zupełne przeciwieństwo starszego syna. Brr!

Książka pokazuje nam, że nie każdy jest tym na kogo wygląda. Pod osłoną tego co rzeczywiste kryje się zupełnie inna osoba, czasem lepsza, czasem gorsza. To jest jak z prezentami- widzisz ładnie opakowane pudełko z wstążeczką oraz to brzydsze dla ciebie, myślisz: to pierwsze będzie lepsze, a w rzeczywistości może okazać inaczej, przekonasz się o tym dopiero w momencie rozpakowania.

Myślę, że bez wątpienia Szklany Tron jest początkiem mojej przygody z serią, w której zatracę się bez reszty. Nie mogę się doczekać momentu gdzie będę trzymać drugą część w ręku- miejmy nadzieję, że stanie się to dosyć szybko ;)

*SPOJLER * PYTANIA DLA ZAZNAJOMIONYCH Z LEKTURĄ!

~~Czy was też irytował ten trójkąt pomiędzy Chaolem, Celaeną, a Dorianem? Wiem, że nie był on oczywisty, ale jednak… Jesteście bardziej Dorieną, Chaoleną, czy po prostu Celaeną? ;)~~

*KONIEC SPOJLERÓW*

CZYTELNICZEGO DNIA! :)

SANDRA

TYTUŁ: Duff. Ta gruba i brzydka
TYTUŁ ORYGINAŁU: The Duff
AUTOR: Kody Keplinger
WYDAWNICTWO: Mira
KATEGORIA: Literatura młodzieżowa
PREMIERA: 8 kwietnia 2015
STRONY: 333

Niezależnie od tego, dokąd uciekniesz, jakie znajdziesz sobie sposoby, by zapomnieć, rzeczywistość i tak cię w końcu dogoni.

Nerdzi, maniacy, sportowcy, muzycy, komputerowcy to jedne z wielu etykiet przypisywanych osobom, które możesz spotkać na korytarzach szkolnych. Jednak czasy się zmieniają, więc do łask wkraczają coraz to nowsze określenia...

Wyobraź sobie, że jesteś siedemnastoletnią dziewczyną. Może trochę zbyt cyniczną, posiadającą dosadne poczucie humoru, a i inteligencji oraz mądrości ci nie brak. Nienawidzisz głupoty i pozerstwa. Kochasz swoje przyjaciółki- niestraszne ci chodzenie z nimi na imprezy, którymi osobiście gardzisz.

I właśnie tu zaczyna się cała historia. Gdy jesteś na jednej z takich imprez, rozmawiając z barmanem (bo przecież żaden chłopak się tobą nie interesuje) i popijając jak zwykle colę, dosiada się do ciebie chłopak. I to nie taki zwykły. Ooooo niee! Ze wszystkich osobników płci męskiej musiał akurat do ciebie dosiąść się ten okropny, zadumany w sobie, Wesley Rush, który sądzi, że może mieć każdą (co w sumie takim kłamstwem nie jest). Myślisz: to ja tu jestem inteligentniejsza, więc moja ręka pozostanie w spoczynku. Nie dość, że już za to masz ochotę mu przywalić on oznajmia tobie, że jesteś DUFFem. I tu kończy się twoja cierpliwość. Cola, którą jeszcze sekundę temu trzymałaś w ręce ląduje na jego koszulce, a ty jak gdyby nigdy nic wychodzisz z przekonaniem, że wcale cię to nie poruszyło.

Niestety w głębi duszy czujesz, że tak nie jest. Zaczynasz łączyć fakty- porównywać siebie ze swoimi nieziemsko pięknymi przyjaciółkami, sytuacje, po których od razu widać, że jesteś tą gorszą, brzydszą i służysz im jako tło. I już to wiesz- jesteś DUFFem.

TYTUŁ: Maybe Someday

AUTOR: Colleen Hoover

WYDAWNICTWO: Otwarte

KATEGORIA: New Adult

STRONY: 381

PREMIERA: 13 maja 2015

You say it’s wrong, but it feels right

You cut me loose, then hold on tight

Words unfinished, like our song

Nothing good can come this way

Lines are drawn, but then they fade

For her I bend, for you I break

Poukładane, szczęśliwe, satysfakcjonujące- takie było życie Syd. Właśnie, trzeba zwrócić uwagę na słowo było, które dla człowieka znającego podstawy języka polskiego oznacza przeszłość. Dzień jej 22 urodzin, który miał być jednym z jej najlepszych, stał się totalną katastrofą, a osoby, które były jej najbliższe okazały się tymi zadającymi jej największy cios, zrobiły coś niewybaczalnego.

Zaczęło się od gitary. To właśnie Ridge grał na balkonie, a Sydney go słuchała. On nie znał jej, a ona jego. Gdy zauważył, że sama stworzyła i śpiewa tekst piosenki, do której gra wiedział, że musi ją poznać... To właśnie muzyka ich połączyła, ale życie rozdzieliło.

Mówi, o tym, że najgorszy dzień twojego życia, może okazać się początkiem czegoś dobrego. Opowiada też o miłości, która rodziła się gdzieś między słowami tekstów piosenek, ale też o trudnym wyborze, po którym możesz stracić część siebie, niezależnie co wybierzesz...

Oczywiście przyszła do mnie paczka z Arosa, dorwałam się do Maybe someday, by przeczytać tylko i wyłącznie fragment, ale jak się skończyło pewnie się domyślacie. Zawsze tak mam czytając książki Colleen Hoover: siadam by przeczytać kawałek, rozdział, bądź dwa, a kończy się na całej książce . Z Panią Hoover mam ten sam problem od zawsze- lubi się pobawić moimi uczuciami. Ta książka nie była wyjątkiem- sprawiła, że śmiałam się, dziwiłam, płakałam.

Colleen Hoover niezaprzeczalnie jest moją najwspanialszą autorką New adult. Jej podejście do różnych spraw zaskakuje mnie i chcę więcej. Tą książką dała nowe spojrzenie na kategorię New adult. Z motywem jaki przedstawiła autorka pierwszy raz spotkałam się w książkach New Adult, w książkach w ogóle.Podejmuje się tematów, których inni się boją, przemilczają je. Nie powiem co to, bo bym zbyt wiele Wam zdradziła, odebrała te wszystkie emocje, zmieszanie, które wzbudziło we mnie dowiedzenie się o tym czymś.

Cechą wyróżniającą "Maybe Someday" od innych jest muzyka. Pierwszy raz spotkałam się z czymś takim w książce. Oczywiście, czytałam książki z piosenkarzami jako główni bohaterowie czy wplataniem piosenki w tekst książki, ale jeszcze nigdy nie spotkałam się z nagraniem nowego albumu specjalnie do książki. To właśnie dzięki niej nasi główni bohaterowie poznają się nawzajem, muzyka daje im inne spojrzenie na świat. Dzięki soundtrack'owi, który został nagrany do tej wspaniałej książki jeszcze bardziej przeżywałam perypetie Ridge'a i Syd, możemy poczuć się jak oni. Teraz, gdy już skończyłam czytać tą książkę zawsze mogę do niej powrócić, wystarczy wsłuchać się w słowa piosenek, nic więcej.

Książka mówi nam, że trzeba wierzyć, nawet jeśli coś wydaję się nam niemożliwe. Kto wie, może los zrobi nam miłą niespodziankę? Nasze plany, nadzieje mogą ożyć. Może kiedyś... Polecam ją osobom, które nie boją się uronić kilku łez podczas lektury. Polecam ją tym, którzy są rozdarci i niewiedzą co wybrać, może Wam pomoże. Polecam tym, którzy chcą zacząć swoją przygodę z książką, może akurat ona wciągnie cię tak, że będziesz sięgał po kolejną, kolejną i kolejną. Polecam każdemu. Może kiedyś, gdy będziesz już nieco starszą osobą polecisz tą książkę swojej nastoletniej wnuczce, a Tobie przypomną się chwile spędzone z tą książką.

Subskrybuj: Posty ( Atom )

NA KOŃCU TĘCZY.

#TheNameBookTAG

JAK BYĆ ZABÓJCZYNIĄ I KOCHAĆ ŻELKI, CZYLI "SZKLANY TRON"

DISNEY BOOK TAG

WRAP UP MAJ + TBR CZERWIEC

Majowy Book haul

PIERWSZY #BOOKATHON W POLSCE!

Duff #Ta Brzydka i gruba

Maybe Someday

Albo Albo TAG+ WYNIKI KONKURSU

NA KOŃCU TĘCZY.